Człowiek- Słoń (1980). Monochromatyczne zdjęcia. Wycyzelowana scenografia odzwierciedlająca wiktoriańską epokę. Świetna kreacja Anthony Hopkins'a sprzed jego roli życia, Hannibala Lectera. Fenomenalna charakteryzacja, jakże pomocna aby John Hurt wzbił się na wyżyny aktorstwa w jednej z najbardziej chwytających za gardło ról w historii kina. David Lynch kojarzy się z mrocznym, udziwnionym kinem, pełnym szokujących wtrętów, klimatu zagrożenia, gdzie widzialny, beztroski świat, kryje w sobie ponure tajemnice ( Twin Peaks, Blue Velvet, Mullholland Drive ). W tym filmie dostrzegam głęboki humanizm jego widzenia świata. Lyncha nie bawi inność, nie jest ona błyskotliwym chwytem do przyciągnięcia uwagi. Lynch walczy o jej postrzeganie. Ten obraz nigdy nie pozostawia mnie obojętnym, w każdym człowieku wiedzącym co to empatia, współczucie, poczucie sprawiedliwości wzbudza wzruszenie. Historia Johna Merricka jest prawdziwa, ale to nie o odzwierciedlenie jego życia reżyserowi chodzi. W tym filmie najważniejszym aspektem jest tolerancja i założenie fałszywej percepcji człowieka na podstawie li tylko wyglądu. Ładne nie równa się dobre i mądre. Brzydkie nie oznacza złe i głupie. Te synonimy kim może być człowiek wpoiła głównie religia, diabła czyniąc złą pokraką, Chrystusa natchnionym pięknym młodzieńcem. Hurt jako Merrick wzrusza do bólu. Gdy mówi z wielką miłością o matce, która go porzuciła, ze strachu udaje idiotę gdy tymczasem obdarzony jest lotnym umysłem, to wszystko chwyta za gardło i nie chce puścić. Jakże niesprawiedliwy jest los obdarzający prawych ludzi zdeformowanym ciałem, jakże niesprawiedliwy jest los, ze Ci "normalni" nie potrafią zrozumieć co to znaczy tolerancja i współczucie. To dzieło przywraca godność wszystkim Merrickom tego świata. Jestem ludzką istotą - rozpaczliwe krzyczy bohater filmu osaczony przez ciekawski tłum w toalecie na dworcu... Dzieło to miało osiem nominacji do Oscara. Żadnego nie dostało. Jeszcze jeden dowód na to, że w tych nagrodach liczy się pozakulisowe kunktatorstwo a nie wartości artystyczne. Tematyka tego filmu, aktorstwo, scenariusz, emocje jakie dostarcza stanowią, ze jest to film, który osobiście stawiam na najwyższej półce dzieł filmowych. Arcydzieło.