Z Filmem pt. "Człowiek słoń" pierwszy raz spotkałem się za młodu i pamiętam że oglądałem ten film siedząc skulony pod kocem. Uznając że skoro na ekranie widać "potwora" to jest to horror.
Ostatnio po latach sięgnąłem po ten tytuł ponownie i muszę się przyznać że film mnie powalił totalnie. Nie kryłem się już pod kocem tylko wpatrywałem się dokładnie w czarno biały świat przedstawiony w filmie aby niczego nie pominąć.
"Człowiek słoń" jest to historia tragiczna o człowieku który przez zniekształcenia na twarzy i na całym ciele staje się dziwolągiem cyrkowym. John Merrick, bo o nim mowa do 21 roku życia pracował w cyrku, do momentu gdy pewien lekarz mający w życiu do czynienia z wieloma przypadkami zniekształcenia na ciele zauważa w Człowieku słoniu nie kreaturę tylko człowieka.
Tak zaczyna się stopniowy powrót Johna Merricka do człowieczeństwa. Pierwszy kontakt z ludźmi, wypowiedziane słowo w obecności człowieka.
Oczekiwanie na reakcje drugiej osoby. Z czasem Merrick okazuje się być człowiekiem niezwykle inteligentnym, zna na pamięć biblię, kocha sztukę (płacze podczas spektaklu), jest niezmiernie dystyngowany i uprzejmy dla gości którzy go odwiedzają.
No właśnie. W całym filmie ta przemiana jest dla mnie stanowczo zbyt szybka. Jedna scena minęła gdzie wypowiada w obecności dyrektora szpitala słowa Psalmu a tu CIĘCIE i już mamy Merricka ubranego jak Londyński jegomość. Trochę za łatwo to wyszło.
Aktorsko film stoi na bardzo wysokim poziomie. Człowiek słoń/John Merrick zagrany jest przez Johna Hurta doskonale! Aktor jest praktycznie nierozpoznawalny pod powłoką niesamowitej charakteryzacji ale to daje tylko smaczku grze aktorskiej. Każdy ruch, słowa wypowiadane na początku z ledwością potem coraz bardziej doskonalej pokazują ile wysiłku włożył aktor grając daną postać. A. Hopkins troszkę mnie zawiódł (czy to możliwe?) Zagrał poprawnie ale w pewnych momentach czułem jego zmęczenie, grał fachowca, lekarza który nie potrafił ukazać prawdziwych intencji wobec Merricka. A może sam chciałby zagrać samego człowieka słonia? Nie wiem.

Reżyser David Lynch przyzwyczaił nas do prezentowania w swoich dziełach postaci charakterystycznych, dziwnych, wyróżniających się z otoczenia (Głowa do wycierania) nie inaczej jest tym razem, cyrk u Finchera to nie sztuka w czystym wydaniu tylko prezentowanie dziwadeł jakich świat nie widział, karły, bliźniaczki syjamskie, olbrzym i wiele innych z człowiekiem słoniem jako gwiazdą wieczoru.

Film jest świetny, poruszający, dający do myślenia nad wartością ludzkich odczuć. Zapytajmy siebie jak byśmy się zachowali widząc kogoś takiego jak John Merrick? A może już mieliśmy taką sytuację? Jakie były nasze odczucia? Czy musimy się poprawić?